Płyty winylowe (pot. winyle) są popularne w środowisku audiofilskim, podobno ze względu na „ciepło” winylu. Sprzedaż z roku na rok systematycznie rośnie, mimo ich wad (czarne płyty są kruche, niszczą się podczas odtwarzania, a przede wszystkim mają gorsze parametry niż CD). Co więc takiego jest w tym formacie, że cieszy się on popularnością wśród audiofilów? Oto krótkie spojrzenie na niektóre z zalet i wyzwań płyt winylowych.
Dlaczego winyle są wciąż popularne?
Takie Winyle istnieją od dziesięcioleci, a wiele osób nadal woli je od cyfrowych plików muzycznych. Nie ulegają degradacji, jak płyty CD. Płyty winylowe dają użytkownikom poczucie wspólnoty, ponieważ często są sprzedawane jako produkty fizyczne w lokalnych sklepach lub na koncertach. Jakość dźwięku w stylu vintage również stanowi część atrakcyjności dla niektórych użytkowników.
Audiofile często doceniają subtelne szczegóły, które płyty winylowe oferują w porównaniu z innymi formatami, takie jak lepsza dynamika i lepsze pasmo przenoszenia przy wysokich poziomach głośności. Te cechy sprawiają, że płyty winylowe są bardziej interesujące dla tych grup słuchaczy.
Winyle dają inne brzmienie niż ich cyfrowe odpowiedniki
Kiedy muzyka jest odtwarzana przez płytę winylową, jest ona narażona na zakłócenia, takie jak trzaski charakterystyczne dla tego nośnika. Urządzenie nagrywające, które wycina rowki w płytach winylowych, wytwarza niewielkie zniekształcenia dźwięku. Wynika to z faktu, że w przeciwieństwie do płyt CD, które są wykonane z plików cyfrowych, płyty winylowe są analogowe.
Choć wielu audiofilów będzie twierdzić inaczej, niewiele jest dowodów na to, że winyl rzeczywiście brzmi lepiej niż nagrania przeznaczone dla innych formatów. Mówi się jednak, że ci, którzy dorastali słuchając nagrań audio na winylach, z trudem przystosowują się do skompresowanych plików muzycznych, takich jak MP3 i inne. Muzyka nagrana na winylu ma mniejszą głośność i brzmi nieco bardziej stłumiona w porównaniu z jej wersją na CD.
